Prolog

Pojedyncze krople deszczu spadały z cichym stukotem na szyby taksówki. Pogoda świetnie odzwierciedlała nastrój Valerie. To był jej pierwszy dzień w nowym liceum. Był styczeń. Klasa na pewno się już zintegrowała. Duszą dziewczyny zawładnęły takie uczucia jak smutek, przygnębienie, złość. Miała żal do ojca, że przewrócił jej życie do góry nogami. Czy on zawsze musiał wszystkimi i wszystkim rządzić? No i co teraz dzieje się w domu? Czy mama aby na pewno jest bezpieczna? Mimo woli Valerie zadrżała. Nienawidziła o tym myśleć. Z ciężkim sercem wysiadła z taksówki. Już miała zamknąć drzwi, gdy taksówkarz zawołał:
-Została pani torba.
Val z roztargnieniem wzięła ją z rąk życzliwego człowieka. Bąknęła coś na kształt "dziękuję" i już miała odejść, gdy ten mężczyzna znowu ją zatrzymał, spojrzał na nią przenikliwymi oczami na jej twarz i powiedział coś czego dziewczyna nigdy w życiu by się nie spodziewała:
-Wszystko się ułoży, zobaczysz.
Valerie zamurowało, ale tylko na krótką chwilę. Wyrwała torbę z rąk taksówkarza i szybko odeszła. Była wkurzona i zrozpaczona. Skąd on mógł coś wiedzieć na temat jej cholernego życia?! Nikt nic nie wiedział oprócz jej przyjaciela Toma i tak miało zostać. Po za tym i tak w to nie wierzyła. Dla niej to były tylko puste słowa nic więcej. Z podłym nastrojem weszła w mury nowej szkoły. Nie wiedziała że słowa taksówkarza miały się spełnić, a początkiem tych zmian miało być wejście właśnie do tego liceum...



Oto i prolog mam nadzieję że Wam się spodobał :) Dedykuję go mojej przyjaciółce El, która pierwsza go czytała i nie mogła się doczekać aż go tutaj wstawię.

Jeżeli przeczytałeś- zostaw komentarz  nawet nie wiesz ile to będzie dla mnie znaczyć...

Valerie.x